GKS Tychy w 5
kolejce spotkań uległ Kolejarzowi Stróże 3:0. Bramki w tym meczu zdobywali: Misztal-bramka
samobójcza, Wolański i Bajdur. W drużynie
Kolejarza wystąpił Rocki, który w
poprzednim sezonie reprezentował tyskie
barwy.
Kibice przed tym
meczem zastanawiali się czy ich drużyna
potrafi się spiąć i zmazać blamaż po porażce w Ząbkach, niestety znowu
się nie udało.
Trener Tomasz Fornalik ma nad czym myśleć i musi szybko wyciągnąć zespół z kryzysu, który trwa od
meczu w Zabkach. Niestety gra i dotychczasowe wyniki nie napawają optymizmem. Po piątym meczu w
sezonie GKS plasuję się dopiero na 16
miejscu w tabeli a Kolejarz po wygranej w Jaworznie zajmuje 11 lokatę.
Pierwsza część spotkania nieco rozczarowała
kibiców, którzy nie zobaczyli goli.
Sygnał do ataku
swoim kolegom w 6 min. dał Chomiuk piłka po jego strzale z dystansu minęła prawy słupek
bramki rywali. Kolejarz zaatakował w
22min. Wolański przedarł się w polu
karnym tyszan, ale w ostatniej chwili interweniował Misztal. Pierwsze minuty
tego meczu były nerwowe w wykonaniu obu ekip. W 29 min. niewiele do szczęścia
zabrakło Mące po którego strzale piłka
musnęła boczną siatkę bramki
strzeżonej przez Radlińskiego. Kilka minut później skrzydłowy GKS-u próbował ponownie strzałem z dystansu
pokonać bramkarza gości, ale zabrakło skuteczności. Wraz z upływem czasu gra
przeniosła się do środkowej strefy boiska. Dziesięć minut przed końcem
pierwszej połowy umiejętności Radlińskiego próbował sprawdzić Chomiuk, który
strzałem z dystansu sprawił wiele trudności golkiperowi gości, który przeniósł
piłkę nad poprzeczką. W końcówce Smółka
próbował jeszcze otworzyć wynik tego meczu, ale jego strzał w polu karnym gości został zablokowany przez jednego z
obrońców. Sędzia Tomasz Garbowski zakończył pierwszą część spotkania i na
przerwę zawodnicy obu ekip schodzili
przy wyniku 0:0.
Druga połowa była bardziej emocjonujaca za sprawą trzech bramek
i ciekawszej gry. W 51 min. Čarnota zdecydował się na strzał z dystansu, ale
jego strzał z trudem obronił
Radliński.
W 60 min. Wolański wpadł w pole karne rywali, ale w nieprzepisowy
sposób powstrzymywał go Kopczyk a sędzia
bez wahania wskazał na wapno.
Egzekutorem rzutu karnego był Kaliciak, ale nie
udało mu się pokonać Misztala.
Gospodarze zaniepokojeni obrotem spraw na boisku próbowali strzelić
bramkę. W 63 min. Smółka próbował
szczęścia, ale piłka po jego strzale minęła bramkę.
 |
| Mecz u "siebie" nie wyszedł podopiecznym trenera Fornalika. |
W 69. minucie Łukasz Kopczyk sprokurował rzut wolny. Piłka uderzona ze
stałego fragmentu gry przez Trochima
odbiła się od poprzeczki a następnie od pleców Misztala i wylądowała w
siatce. Od 70 min. goście prowadzili w Jaworznie 1:0. W ekipie przyjezdnych zapanowała radość a
smutek w ekipie „trójkolorowych”. Jak się później okazało festiwal bramek
dopiero nadszedł. Gospodarze mogli strzelić bramkę, ale Radliński obronił strzał
Smółki z za pola karnego. Szybką kontrę wykorzystali natomiast goście, którzy za
sprawą strzału z dystansu Wolańskiego z
20 metrów w 75. min. zdobyli druga bramkę i było już 2:0 dla gości. Tyszanie próbowali odwrócić przebieg tego spotkania, ale strzał Carnoty bez
problemu wyłapał Radliński.
W końcówce gospodarzy dobił
jeszcze wprowadzony kilka minut wcześniej na boisko Bajdur, który w 80 min.
płaskim strzałem pokonał Misztala.
Gospodarze w ostatnich minutach mogli jeszcze zmniejszyć rozmiary porażki, ale najpierw uderzenie Mączyńskiego przeszło minimalnie nad poprzeczką, a chwilę później piłka po strzale Smółki ostemplowała słupek bramki przyjezdnych.
Gospodarze w ostatnich minutach mogli jeszcze zmniejszyć rozmiary porażki, ale najpierw uderzenie Mączyńskiego przeszło minimalnie nad poprzeczką, a chwilę później piłka po strzale Smółki ostemplowała słupek bramki przyjezdnych.
Niestety porażka GKS-u stała
się faktem w efekcie zespół znalazł się w strefie spadkowej I ligi.
Tyszanie zawodzą przede wszystkim w defensywie, gdyż stracili już w rozgrywkach 12 goli - najwięcej spośród
zespołów I ligi.
 |
| Walki nie zabrakło, ale bez efektu w postaci punktów. |
Męska rozmowa po
tym spotkaniu w tyskiej szatni jest na pewno wskazana. Oby jej rezultaty były widoczne na boisku,
kibice oczekują przecież poprawy gry swojego zespołu a przede wszystkim
skuteczności, która powinna zaowocować
punktami. W kolejnych meczach
tyszanie będą potrzebować punktów jak powietrza, aby wydostać się ze strefy
spadkowej. W 6 kolejce GKS rozegra
spotkanie ligowe w Niepołomicach z tamtejsza Puszczą.
Siłą Szczakowianki w nowym sezonie powinna być gra kolektywna. Trener Sermak mobilizuje piłkarzy, by wzajemnie się wspierali i walczyli w myśl zasady „jeden za wszystkich, wszyscy za jednego”. To jednak nie oznacza, że w drużynie brakuje liderów – jest wprost przeciwnie – kilku piłkarzy na pewno będzie miało szczególny wpływ na grę całego zespołu. Jedną z takich postaci jest nowy kapitan – Rafał Berliński. Doświadczony defensor po latach powraca do Szczakowianki by poukładać jej grę w obronie i przy okazji być wzorem dla młodszych kolegów. Kolejną kluczową postacią wydaje 
się byćAleksander Mużyłowski. W ubiegłym sezonie zaczynał jako rezerwowy by potem przebojem przebić się do pierwszego składu. Popularny Alek imponuje swoją walecznością i przy tym jest niezwykle uniwersalny – równie dobrze radzi sobie na środku obrony jak i w pomocy. Latem do grona liderów zespołu dołączył Damian Sieniawski, który już w minionym sezonie pokazał się z dobrej strony. Dynamiczny, filigranowy pomocnik na skrzydle powinien być motorem napędowym większości akcji ofensywnych. Poza tym często wykonuje też stałe fragmenty gry, które powinny być jesienią główną bronią Biało-Czerwonych. Nie można też zapominać o najwierniejszym z wiernych – Michale Biskupie. Sezon 2013/14 będzie już jego siódmym w barwach Szczakowianki i można powiedzieć, że powoli staje się klubowym symbolem. Wiosną po powrocie z Soły powoli odbudowywał swoją pozycję i formę i teraz znów wydaje się gotowy by poprowadzić kolegów z ekipy do ligowej walki. Nie ma też dobrej drużyny bez solidnego bramkarza. Szczakowianka ma aż dwóch golkiperów, którzy spokojnie mogliby grać w czołowych ligowych ekipach – Krzysztofa Smoka i Michała Kojdeckiego. Ich rywalizacja o miejsce w pierwszej jedenastce na pewno pozytywnie wpłynie na poziom sportowy całej drużyny.
W nowym sezonie w kadrze Szczakowianki znalazło się aż 8 młodzieżowców. Każdy z nich ma spory talent i już teraz mocno naciskają na starszych kolegów. Niewykluczone, że wśród nich znajduje się jakaś przyszła gwiazda nie tylko jaworznickiej, ale też polskiej piłki. Jan Urban i Ryszard Czerwiec czekają na swoich następców a młodzi zawodnicy na pewno chcieliby kiedyś osiągnąć ich poziom. Dwóch młodzieżowców Szczakowianki nie trzeba bliżej przedstawiać kibicom. Przemysław Fraś i Łukasz Przebindowski już kilkakrotnie udowodnili, że potrafią grać w piłkę, są nieźle wyszkoleni technicznie i będą cennym uzupełnieniem drużyny. Dużą niewiadomą są zawodnicy, którzy w minionym roku wywalczyli z MCKiS-em mistrzostwo okręgu. Mowa tutaj o Piotrze Żurawiku, braciach Bartłomieju i Arturze Molendach i Łukasz Łukowiczu. Oprócz nich do drużyny dołączyli też Paweł Kędroń z Ciężkowianki i Tomasz Dworak z juniorskich ekip Zagłębia Sosnowiec. Za największy talent w tym gronie zdaje się uchodzić Piotr Żurawik, który w minionym sezonie w ekipie juniorów MCKiS-u zdobył aż 31 bramek zupełnie deklasując rywali. Teraz w Szczakowiance na razie będzie musiał powalczyć o miejsce w pierwszej jedenastce. To jak na razie udało się wywalczy
ć Pawłowi Kędroniowi, który przebojem wdarł się do składu i jak na razie to na jego barki spada ciężar zdobywania goli dla popularnych Drwali. Po tym jak z 19-letni wychowanek Szczakowianki z Unii Kosztowy trafił do Ciężkowianki jego kariera bardzo przyspieszyła. W ekipie z Ciężkowic nabrał boiskowej ogłady i niemal od razu wskoczył do pierwszej jedenastki III-ligowej Szczakowianki. Inną przyszłą gwiazdą może też być młodszy z braci Molęda – Artur. Obchodzący we wtorek 17 urodziny napastnik w ubiegłym sezonie zdobył... 36 bramek a teraz zdążył już w pierwszej kolejce – dość nieoczekiwanie – zadebiutować w lidze i pokazał się z bardzo dobrej strony. Jego o rok starszy brat – Bartłomiej w sparingach pokazał, że już sporo potrafi, na razie jednak na jego pozycji panuje spora konkurencja i może mu trudno być wywalczyć miejsce w składzie. Tomasz Dworak także zaliczył już ligowy debiut i również jego trzeba ocenić pozytywnie. Wychowanek Ciężkowianki jest wyjątkowo waleczny, nie odpuszcza żadnej piłki i będzie bardzo przydatny w ligowych meczach. Ostatni, co wcale nie oznacza, że najsłabszy, młodzieżowiec – Łukasz Łukowicz czeka jeszcze na debiut. Podczas przygotowań kilka razy błysnął wysoką formą. W sparingu z Janiną zdobył nawet bramkę i można mieć nadzieję, że lada moment włączy się do ligowej walki.
Andrzej Sermak: Sytuacja jest bardzo trudna, ale staramy się, żeby zespół mimo wszystko funkcjonował. Latem gdy zaczynaliśmy rozmowy z zawodnikiem, którego chcielibyśmy mieć w naszym zespole, to patrzył na nas przez pryzmat nazwy Szczakowianka. Kiedy zaczynaliśmy mówić o naszych aktualnych możliwościach finansowo-organizacyjnych, dyskusja zazwyczaj szybko się kończyła. W nowym sezonie będziemy się starali stawiać na młodzież i na zawodników z okolic Jaworzna. Mam nadzieję, że dorośli już na poziom III-ligowy. Ci, którzy mnie znają, wiedzą doskonale, że bardzo nie lubię przegrywać, ale znalazłem się w sytuacji, w której porażki muszę wkalkulować w najbliższą przyszłość. Chciałoby się grać o coś więcej – najlepiej o awans, ale realia są jakie są. Mimo wszystko w każdym meczu grać będziemy o punkty. Na pewno będziemy się starali atakować. W tak krótkim czasie trudno stworzyć zespół, który będzie potrafił grać atak pozycyjny. Przypuszczam, że te zespoły, które są już obyte w lidze, mogą nas spychać do obrony i tutaj też będziemy szukać szans na kontratak. Nie będzie zresztą w naszej sytuacji innej możliwości. Szczakowianka zawsze miała dobrych kibiców i myślę, że nadal tak będzie. Mam nadzieję, że te nieudane zagrania, które na pewno będą się pojawiały, będą oklaskiwane a nie wygwizdywane. Nasza młodzież potrzebuje wsparcia, bez niego młodzi zawodnicy przestają grać a gdy takich zawodników jest więcej to i cały zespół przestaje funkcjonować. Liczymy na kibiców i ich doping, który tak jak w poprzednich latach doda nam skrzydeł.
